“Dan lig je daar en dan denk je: wie gaat het werk nu doen?”
Een ongeluk zit in een klein hoekje. Dat ondervond melkveehouder Sjak Arts uit het Noord-Limburgse Vredepeel aan den lijve. Op 31 oktober 2024 veranderde een gewone werkdag in één klap in een dag die hij niet snel zal vergeten. Een val over de mestschuif zorgde voor een zware armblessure en een lange herstelperiode. “Het was een flinke smakker. Onderweg naar het ziekenhuis hebben we AB Werkt gebeld, want het was al gauw duidelijk dat ik het voorlopig zelf niet meer kon.”
Sjak raakte even buiten westen door de val. “Toen ik langzaam weer bijkwam, was mijn eerste gedachte ‘pijnstiller erin en door’, maar al snel bleek dat echt geen optie”, blikt hij terug. “Ik ben naar pap en de melkschepper gestrompeld en daarna zijn we gauw richting ziekenhuis gereden.” Zijn vrouw Lily legt niet veel later het eerste contact met AB Werkt. “Want zodra je beseft dat je het zelf niet meer kunt, ga je bedenken wie het werk dan gaat doen. Nog diezelfde dag stond bedrijfsverzorger Gerrit gelukkig al op het erf.”
De pechvogel zelf zat op dat moment nog in het ziekenhuis. Zijn arm bleek uit de kom en zat onder het sleutelbeen geklemd. “Telefonisch heb ik Gerrit wat uitleg gegeven en dat ging allemaal super. De volgende ochtend stond bedrijfsverzorger Jos op de stoep en ook dat verliep vlekkeloos.” Waar de hulp van meet af aan soepel verloopt, geldt dat voor het herstel van Sjak allerminst. “Normaal gesproken duurt het herstel zo’n zes weken bij zo’n blessure, maar na een week had ik het idee dat het bij mij niet goed zat.”
Na extra onderzoeken blijkt dat er twee spieren zijn afgescheurd – een flinke domper, want Sjak kan 15 januari pas onder het mes. “Al die tijd staat je herstel stil. Ik kon niets meer met mijn arm”, vertelt hij. In de tussentijd loopt de hulp op rolletjes: ook bedrijfsverzorgers Paul en Ad zetten zich in om de bedrijfsvoering bij Melkveebedrijf Arts niet in gevaar te laten komen. “Echt complimenten voor de manier waarop zij te werk gingen. Heel precies en secuur. Ze zien het werk en je hoeft ze het vaak maar één keer uit te leggen. Ze werkten zelfs secuurder dan ikzelf soms doe”, lacht Sjak.
Inmiddels pakt hij het werk, met de nodige hulp van zoon Teun, weer grotendeels zelf op. Bijna een jaar lang waren de bedrijfsverzorgers van AB Werkt dagelijks te vinden op het erf van de Noord-Limburgse melkveehouder. “Tijdens mijn herstel ben ik dagelijks mee de melkput in blijven gaan. Mijn arm heeft nog niet alle functies terug, maar met therapie wordt dat hopelijk op termijn steeds een beetje beter. Ik ben ergens allang blij dat ik dit weer kan.”
Blij is hij ook met de manier waarop de hulp is ingevuld. “Collega’s uit de buurt vroegen natuurlijk regelmatig hoe AB Werkt me is bevallen. Daar kan ik duidelijk over zijn: ik raad het ze allemaal aan. Niets dan lof”, zegt Sjak beslist. “En het mooiste: niet alleen qua werk, maar ook op persoonlijk vlak klikte het. In één woord super.”